صاحب

[ حِ ] (ع ص، اِ) نعت فاعلی مذکر از
صُحْبة و صحابة. یار. ج، صَحْب، صُحبة،
صُحْبان، صِحاب، صَحابة، صِحابة. جِ فاعل بر
فَعالة جز در این مورد نیامده است. (منتهی
الارب). ج، اَصحاب، صَحب، صَحابة،
صِحاب، صُحبة، صَحبان.

[ حِ ] (اِخ) دهی است از دهستان
کل تپهٔ فیض اللََّه بیگی بخش مرکزی شهرستان
سقز، ۲۲هزارگزی خاوری سقز، کنار شوسهٔ
سقز-سنندج. دشت، سردسیر، سکنه ۶۰۰
تن، کردی زبان، آب آن از چشمه و رودخانه،
محصول آن غلات، ...

[ حِ ] (اِخ) ابن حاتم فرغانی. وی
در سفری که به حج رفت به بغداد شد و در
آنجا حدیث گفت. علی بن عمر کسکری از
وی حدیث کند. (تاریخ بغداد ج ۹ ص ۳۴۴).

[ حِ ] (اِخ) ابن محمد بخاری
(الامام...). در تتمهٔ صوان الحکمه آمده است:
وی در علوم اسلامی ماهر و بر دقایق حکمت
واقف بود و حافظه ای قوی داشت، لیکن
دعوی وی بر معنی او غلبه میکرد و او ...

[ حِ ] (اِخ) تاج الدین محمدبن
صاحب فخرالدین محمدبن وزیر بهاءالدین
علی بن محمدبن حنا. وی رئیس و شاعر بود و
از سبط سلفی حدیث کند و بسال ۷۰۷ هـ . ق.
درگذشت. (حسن المحاضرة ص ۱۷۷).

[ حِ ] (اِخ) فتح الدین عبداللََّه. رجوع
به عبداللََّه بن محمد شود.

(حِ) [ ع . ] (اِفا.) 1 - معاشر. 2 - هم - صحبت ، همراه . 3 - مالک .

مرده ( ~ . مُ دِ) (ص مر.) 1 - بدون صاحب ، آن که یا آن چه صاحبش مرده باشد. 2 -
بدون صاحب نوعی نفرین به معنی کاش دارنده اش می مرد.

شریعت ( ~ . شَ عَ) [ ع . ] (ص مر.) 1 - آن که شریعتی آورده ، پیغمبر. 2 - پیغمبر
اسلام .

منصب ( ~ . مَ صَ) [ ازع . ] (اِمر.) کسی که دارای رتبه و مقامی دولتی باشد (اعم از
کشوری و لشکری )، افسر.

Forscha - Forscha lug'atida Forscha صاحب so'zining Forscha ma'nosi nima? Forscha tili bo'limidagi صاحب so'zi Forscha tilidagi ma'noni yuqoridan o'qingiz mumkin. صاحب boshqa tillarda ma'noni quyidagidan topishingiz mumkin.

Forscha - Forscha луғатида Forscha صاحب сўзининг Forscha маъноси нима? Forscha тили бўлимидаги صاحب сўзи Forscha тилидаги маънони юқоридан ўқингиз мумкин. صاحب бошқа тилларда маънони қуйидагидан топишингиз мумкин.