زبن

[ زَ ] (ع مص) راندن. (منتهی الارب)
(اقرب الموارد). زبن دفع است. (لسان
العرب). زبن دفع است و «ناقة زبون» شتر
ماده ای است که با لگد زدن حالب را براند و
مانع شیر دوشیدن شود. ...

[ زِ ] (ع اِ) حاجت. گویند: «اخذ زبنه من
المال»؛ گرفت مقدار حاجت خود را از مال.
(منتهی الارب). حاجت. (متن اللغة). بمعنی
حاجت و نیاز است. گفته میشود که اخذ زبنه
من المال؛ یعنی گرفت حاجت و ...

[ زَ / زِ ] (ع اِ) گوشه. «حل زبنا من
قومه»؛ یعنی بگوشه ای افتاد از قوم خود گوئی
از محل اقامت قوم خود دور افتاد. زبن بدین
معنی تنها بصورت حال یا ظرف بکار میرود.
(از لسان ...

[ زَ بِ ] (ع ص) شدیدالزبن. (اقرب
الموارد). شدید الدفع. (متن اللغة)
(المعجم الوسیط) (محیط المحیط) (البستان)
(تاج العروس).

[ زَ بَ ] (ع اِ) ناحیه. (اقرب الموارد).
ناحیه و کرانه. (منتهی الارب). بمعنی ناحیه و
سوی است. (شرح قاموس). || جامه ای که
بر قطع خانه باشد مانند حجله. (منتهی الارب)
(اقرب الموارد). جامه ای که ...

[ زُ بُ ن ن ] (ع ص) شدیدالزبن. (متن
اللغة) (اقرب الموارد). سخت دورکننده به لگد
و بزانو زدن است. (شرح قاموس) (محیط
المحیط) (البستان). شدیدالدفع. (المعجم
الوسیط). سخت راننده. (منتهی الارب).

[ زَ ] (اِخ) فرقه ای از عشیرهٔ عامر.
رشته ای از غفل که طایفه ای هستند از طوقه از
بنی صخر یکی از عشایر بادیهٔ شرقی اردن. (از
معجم قبائل العرب تألیف عمررضا کحالة).

[ زَ ] (اِخ) نام یک شعبه است از آل صبیح
از قبیلهٔ خالد ساکن در کنار خلیج فارس. و
ادالمقطع در شمال این قبیله و ناحیة بیاض در
جنوب، و تا منطقهٔ صمان در طرف غرب آن
است. (از معجم ...

[ زَ ] (اِخ) نام بطنی است از نفافشهٔ عزیز
که شعبه ای از شمر طوقه اند. (از معجم قبائل
العرب تألیف عمررضاکحالة).

[ زِ ] (اِ) از نامهای عرب است و همچنین
زبان و زابن. (از جمهرهٔ ابن درید ج ۱
ص ۲۸۳).

Forscha - Forscha lug'atida Forscha زبن so'zining Forscha ma'nosi nima? Forscha tili bo'limidagi زبن so'zi Forscha tilidagi ma'noni yuqoridan o'qingiz mumkin. زبن boshqa tillarda ma'noni quyidagidan topishingiz mumkin.

Forscha - Forscha луғатида Forscha زبن сўзининг Forscha маъноси нима? Forscha тили бўлимидаги زبن сўзи Forscha тилидаги маънони юқоридан ўқингиз мумкин. زبن бошқа тилларда маънони қуйидагидан топишингиз мумкин.